De gemeente van Jezus Christus is een wonder in deze wereld. We zien overal steeds meer liefdeloosheid toeslaan en Jezus heeft als antwoordt een gezouten en lichtgevende gemeente gegeven. Een plaats die laat zien wat echte rechtvaardigheid is. Die opkomt voor de zwakke en hoop geeft aan hen zonder hoop. Dit is alleen mogelijk door Jezus die in ons leeft door Zijn Geest.
Dit is natuurlijk een fantastische wonder waar wij zekerheid in mogen hebben. Maar hoe zit het dan met de rollen binnen de gemeente zelf? Het valt mij persoonlijk op dat dit nog wel eens een lastige situatie is voor de broeders en zusters.
Wij willen natuurlijk niemand kwetsen of pijn doen, maar kunnen ook niet zeggen dat wij het altijd met iedereen eens zijn.
Daarnaast is het ook nog eens zo dat veel broers en zussen juist blij zijn dat wij nu verlost door het werk van Jezus Christus, vrij mogen zijn van onze zonde en veroordeling die zwaar op ons kon drukken en dat maakt het helemaal lastig om dan andere broers en zussen te vertellen wat mogelijk niet helemaal goed gaat.
Ik zie hierdoor ook wel een “beweging” naar voren komen, welke wel eens de genadeleer wordt genoemd. Dit is een leer die niet er van uit gaat dat wij niets hoeven te doen, want alles is toch genade (tenminste die ben ik niet echt tegengekomen), maar veel al meer moeite heeft met enige vorm van oordeel/veroordeling en daarom zich beroept op de genade van God. En ondanks dat ik het helemaal eens ben dat wij allemaal de genade van God nodig hebben en echt absoluut niets kunnen toevoegen aan Christus Zijn werk, wil ik ook zeggen dat dit niet perse zich uit door losbandig of wetteloos te leven. Nee het is juist de bedoeling dat wij heilig leven, want God is heilig!
Dit vertelt Paulus ook door de vraag te beantwoorden in Romeinen 6 of je mag blijven zondigen. Volstrekt niet is zijn antwoordt. En dit is ooh zo enorm waar!
Ondanks deze woorden blijft de vraag toch nog vaak hoe wij dan om moeten gaan met de gemeente. Moeten wij wel iemand oordelen/veroordelen of niet? Maar het voelt ook niet goed om iedereen maar zijn eigen gang te laten gaan.
Zelfs voorgangers worden getroffen daar allerlei meningen van mensen, invloeden van leer en meningen met gevoelens, waardoor ze vaak niet precies meer weten hoe en op welke wijze ze kunnen prediken. Dit zorgt er weer voor dat de leraren van vandaag de dag (pastoor) niet meer vrijuit alles durven zeggen, omdat de mensen erg snel gekwetst zijn.
Ik wil overigens hierbij niet zeggen dat dit allemaal niet te begrijpen is. Dat doe ik wel degelijk. We leven éénmaal in een wereld waarin wij alleen maar leren en ervaren dat wij afgeschreven worden als we het niet goed doen. Mensen hebben kritiek en meestal op zodanige manier dat zij zichzelf verhogen (omdat zij zich ook slecht voelen) en juist de persoon tegenover zich de grond in trappen. Dit heeft zulke diepen wonden geslagen in de levens van mensen, dat het ook best te begrijpen is dat de mensen tegenwoordig liever zo min mogelijk kritiek (oordeel/correctie voelt hiervoor vaak als kritiek) te horen krijgen. En soms moeten harten eerst genezen, voordat je verder kan. Ik hoop en bid wel dat als je daar nog moeite mee hebt, je ook oprecht zal beseffen wat Christus voor je heeft gedaan aan het kruis. Ik hoop dat het offer wat Hij heeft gebracht zo een enorme impact in je leven heeft gemaakt, dat het niet meer uitmaakt wat Hij van je vraagt, maar dat je bereid bent jezelf geheel weg te geven aan Hem. Alleen op deze wijze geloof ik dat wij namelijk elkaar kunnen oordelen en de juiste weg wijzen.
Alleen op deze manier zal een voorganger kunnen spreken en ook merken dat er verandering plaats vindt. Zonder een hart dat zijn/haar wil voor Christus wil neerleggen, zal er weinig verandering (vrucht) zijn.
Maar goed ik hoop dat ik een kleine bodem heb kunnen leggen, om aan de hand van Numeri 25 namelijk verder in te gaan op de vraag hoe wij om mogen gaan met broers/zussen in de gemeente. Ik raad je aan dit hele hoofdstuk door te lezen, om op de hoogte zijn van de inhoud van het verhaal. Ik zal proberen je mee te nemen in de openbaring die ik geloof dat God wil doorgeven aan Zijn gemeente.
Het verhaal gaat over Israel welke helaas opnieuw ontucht pleegt. Dit gebeurt o.a. bij Aaron met het gouden kalf, maar ook hier kiest het volk ervoor, om zichzelf niet volledig over te geven aan de wil van God (dat was o.a. trouw niet met de vrouwen uit de volken die je in het beloofde land tegen zal komen) en te rebelleren tegen datgene wat God sprak. God gaf regels en deze waren niet altijd fijn. Dit zorgde dus voor een ongezeglijkheid, waardoor ze andere vrouwen toch achterna gingen en daardoor uiteindelijk ook andere goden gingen dienen, welke geen goden waren, maar boze geesten (1 kor 10).
Je ziet dat dit moet stoppen en dit gebeurt door Pinechas. De kleinzoon van Aaron (waar het juist met het gouden kalf mis ging). Precies op het moment dat Israel bij de tent der samenkomst (intimiteit met God) is, komt er één broeder met een vrouw uit een ander volk. Dit is de broeder Zimri. Precies wanneer ze geestelijk als volk de juiste strijd weer willen strijden, komt er toch weer iemand langs, met een verkeerde keuze. Je ziet dat eigenlijk van alle mannen er uiteindelijk maar 1 is welke er achter aan gaat. Pinechas maakt korte metten met zowel de israeliet als de Midjanische vrouw. Dit is vrij radicaal. Maar wat mij opviel, is dat er slechts 1 iemand op af gaat. De rest denk ik was wel bewogen en wist ook wel dat het niet goed was om dit te doen voor de Here God, maar durfde blijkbaar niet ook met ijver het probleem als het ware op te lossen. Zij bleven zitten. Ik geloof zelf dat dit echt een beeld is voor de kerk vandaag de dag die moet opstaan om zuiver en rein met elkaar te leven. Als wij het niet zeggen, wie doet het dan? Pinechas was daardoor namelijk juist de persoon die ervoor zorgde dat de pleeg over Israel waar duizenden mensen aan stierven, stopte. Als je daar ook over nadenkt, dan zie je dus eigenlijk dat wanneer wij elkaar niet aanspreken op zonden en elkaar de juiste weg wijzen en misschien wel vanuit de leiding corrigeren, dat wij dan misschien wel nog veel meer mensen beïnvloeden dat juist de mensen die zondigen. Kortom links of rechtsom vallen er gewonden als er zonde is. Dit is daarom enorm belangrijk om het bij de wortel aan te pakken.
Ik geloof naast überhaupt bang zijn om soms de waarheid te verkondigen, wij ook vaak niet durven te spreke tegen de persoon in kwestie in verband met zijn/haar status. Wellicht een leidinggevende die je niet durft aan te spreken. Of iemand in de gemeente met een hoge functie als oudste. Of misschien gewoon een bekende nederlander. Om gewoon maar een paar moeilijke situaties aan te kaarten. Het kan ook zo zijn dat we niet zo radicaal durven te spreken, omdat wij bang zijn dat mensen de kerk uit gaan en misschien wel heel veel connecties hebben en voordat we het weten hebben we wellicht meer problemen met meer mensen. Zeker als in het verleden dit al eens mis gegaan is op dit gebied, kan dat wonden achterlaten. Ook onze familie kan wel eens gevoelig liggen.
Het einde van numeri laat ons echter zien wie de mensen zijn die doodgestoken zijn. Dit waren namelijk bekende mensen met familie welke een specifieke rol heeft. Doordat dit zo specifiek benoemd wordt, geloof ik dat God wil laten zien welke positie de familie heeft.
Ondanks deze rol, heeft Pinechas nog steeds zonde aangekaart, uitgedreven en hiermee de vloek laten stoppen. God keek hiernaar een zegende Pinechas.
Ik denk dat als ik het zo allemaal opnoem je al een idee hebt welke kant ik op wil gaan. Als je dit verhaal nog eens rustig naleest, zal je geloof ik zien dat het inderdaad belangrijk is om niet in de genadeleer te eindigen (ik zeg echt niet dat dit niet enorm belangrijk is, dat is het wel! Maar het verschil is dat je beide zaken in je geloof mag aannemen. Genadeleer is de leer waarbij het resultaat is dat correctie niet meer aanwezig kan zijn). God is juist zo genadig dat wij elkaar mogen aanspreken om de rechte weg te bewandelen, zonder direct gestenigd te worden. Dat is het wonder! Bekering en rein leven is echter nog steeds enorm belangrijk.
Ik wil je daarom hiermee aanmoedigen om een hart van Jezus te ontvangen welke niet langer bang zal zijn om het evangelie en met alle consequenties overal te verkondigen waar je kan. Zonder veroordeling dat jij als persoon het niet goed doet/kan, maar juist met geloof en vertrouwen dat wanneer je hier Ja op zegt, Hij je zal leiden bij je hand. Dat je broers en zussen de juiste route van Christus kan wijzen. Hij wil zo graag een bruid die zonder vlek of rimpel bij Hem zal zijn. Dat wordt gedaan door het offer van Christus en de volgeling van christus die hierdoor wit gewassen is en wordt. Je dagelijkse wandel behoort er dan ook één te zijn die je dagelijks schoon wast van elke misstap die je begaat en nog gaat maken. Dat is pas een wonder. Echter als je niet verandert en geen vrucht draagt, zal Christus niet in je leven blijven. Daarom hoop ik dat je hier ernst mee maakt en altijd Christus in alles op nummer 1 in je leven zet.
Ik bid een zegen voor een ieder die dit leest en bid dat je ernst zal maken om voor jezelf en andere de machtig mooie weg van christus te openbaren. Zonder schuld, veroordeling, aanklacht, maar met een rein geweten tot Zijn verheerlijking.
Amen